Pruchnik Nasza krótka, jednodniowa wizyta w Pruchniku bardzo nam się podobała. Trochę czytaliśmy wcześniej o Pruchniku, więc spodziewaliśmy się, że będzie to urokliwe miejsce. Mimo to Pruchnik nas mile zaskoczył. To przepiękne malutkie miasteczko ma wiele uroku - od położenia po drewniane domy. Życzylibyśmy sobie, aby takich miasteczek było w Polsce setki! Niestety, dominują bezbarwne, nijakie, betonowe 'dziury'. Szkoda. Pruchnik stawiamy obok Lanckorony, Supraśla czy Tykocina w czołówce najciekawszych miejsc w Polsce. Pruchnik – siedziba gminy, wieś na południowych krańcach powiatu jarosławskiego, na drodze z Rzeszowa do Przemyśla. Miejscowość zabytkowa – charakterystyczne drewniane domy z podcieniami – mająca niegdyś status miejski. Okolica - tereny typowo rolnicze, krajobraz pagórkowaty (Podgórze Rzeszowskie), słabo zalesiony, od południa widoczne trochę wyższe, zalesione wzniesienia Pogórza Dynowskiego. Wieś leży nad rzeką Mleczką. Miejscowość dość spokojna, leżąca z dala od głównych szlaków komunikacyjnych, zachowała sporo z charakteru XIX wiecznych miasteczek galicyjskich zarówno w wyglądzie domów, nazewnictwie ulic, jak i mentalności mieszkańców. Nietypowy jak na wieś jest układ ulic z dużym rynkiem oraz nieformalny podział na Miasto, Pruchnik Dolny i Pruchnik Górny (te dwa ostatnie określane jako Pruchnik Wieś). Niegdyś miasteczko było ważnym dla okolicy ośrodkiem handlu i rzemiosła. Do dziś w czwartki odbywa się targ. Prawa miejskie ok. 1370, prywatna miejscowość kolejnych rodów szlacheckich, bądź rycerskich, w XVII w. ok. 600 mieszkańców i kilka cechów rzemieślniczych. W późniejszych latach stopniowy spadek znaczenia ekonomicznego i w 1935 r. utrata praw miejskich. Centrum dawnego miasteczka zachowało oryginalny układ przestrzenny ukształtowany zapewne jeszcze w czasach lokacji miasta, z rynkiem i wybiegającymi zeń kilkoma uliczkami. Z mocno przetrzebionej, typowej drewnianej małomiasteczkowej zabudowy zachowało się jeszcze ok. 40 budynków, w większości z charakterystycznymi podcieniami - budynków będących niegdyś jednocześnie miejscem zamieszkiwania, warsztatem rzemieślniczym oraz punktem handlu. Część z nich jest odnowiona. Najstarsze pochodzą z XVIII wieku.